Original article | TAY Journal 2017, Vol. 1(1) 76-98
Şükran Uçuş Güldalı
pp. 76 - 98 | DOI: https://doi.org/10.29329/tayjournal.2017.482.05 | Manu. Number: tay journal.2017.005
Published online: December 31, 2017 | Number of Views: 49 | Number of Download: 416
Abstract
As the main source of life science is the life itself, life science courses are the main dynamics of socialization in primary school education. Life science’s curriculum, which was updated in 2017, was started to be implemented gradually from the 1st grade in 2017-2018. In that context, the main objective of this study is to make a comparison between the life science curricula of years 2009 and 2017. The case study method was used in the qualitatıve design for the current study. Data was gathered via critical sampling and the life science curriculum guide of 2009 and 2017 that were approved by the Ministry of Education. Objectives, content, teaching-learning process, evaluation of life science curricula were compared according to their vision, objectives, skills, values and approaches. Both curricula have similarities in terms of vision, objectives and evaluation methods. However, it can be argued that 2017 curriculum lacks concepts like values, skills and acquisitions about Kemalism. Moreover, it adopts a unit-based approach and it lacks adequate level of explanation especially for how to implement objectives, special weeks and days. We believe that our study will provide valuable contributions to the forthcoming researches on life sciences and will support the understanding on life science studies curriculum in Turkey.
Keywords: Life science curriculum curriculum evaluation
How to Cite this Article? |
---|
APA 6th edition Harvard Chicago 16th edition |
References |
---|
Acat, B., Anılan, H., Girmen, P. ve Anagün, Ş. (2005). Öğretmen adaylarının ilköğretim hayat bilgisi programında yer alan becerilere sahip olma düzeylerine ilişkin görüşleri, eğitimde yansımalar VIII: Yeni İlköğretim Programlarının Değerlendirilmesi Sempozyumu,14-16 Kasım 2005 Erciyes Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Kayseri. 394-405, Tekışık Eğitim Araştırma Vakfı Yayınları, Ankara. Akyürek Tay, B. ve Baş, M. (2017). Cumhuriyetten günümüze hayat bilgisi öğretim programlarina karşilaştirmali bir bakiş,. İçinde Tay, B., Uçuş Güldalı, Ş ve Baş, M. (Ed.), Etkinlik örnekleriyle hayat bilgisi öğretimi. Ankara: Pegem A Akademi. Alak, G. ve Nalçacı, A. (2013). Hayat bilgisi öğretim programı öğelerinin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (33), 36-51. Bektaş, M. (2009). Hayat bilgisi dersinin dünü bugünü. İçinde; Öğülmüş, S. (Ed.). İlköğretim hayat bilgisi öğretimi ve öğretmen el kitabı (s. 13-29). Ankara: Pegem A Akademi. Bloor, M. and Wood, F. (2006). Keywords in qualitative methods: A vocabulary of research concepts. London: Sage Publications. Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9 (2) , 27-40. DOI 10.3316/QRJ0902027. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, O. E., Karadeniz, S. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Akademi. Ekiz, D. (2003). Eğitimde araştırma yöntem ve metodlarına giriş. Ankara: Anı Yayıncılık Fraenkel, J. R., ve Wallen, N. E. (1996). How to design and evaluate research in education. New York, NY: McGraw-Hill. Gömleksiz, M. N. ve Bulut, İ. (2007). Yeni hayat bilgisi dersi öğretim programının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. Milli Eğitim, 173, 67-88. Gözütok, F. D., Taş, İ. D., Rüzgar, M. E., Akçatepe, A. G. ve Yetkiner, A. (2015). İlkokul birinci sınıf hayat bilgisi kitaplarının değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 14 (3), 825-844. Kabapınar, Y. (2007). İlköğretimde hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi. Ankara: Maya Akademi. Karabağ, G. S. (2006). Hayat bilgisi öğretim programı. İçinde Öztürk, C. (Ed.). Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi (s. 51-69). Ankara: Pegem A Yayıncılık. Karabağ, G. S. (2009). Hayat Bilgisi öğretim programına göre içerik. İçinde Öğülmüş, S. (Ed.), İlköğretim hayat bilgisi öğretimi ve öğretmen el kitabı. Ankara: Pegem A Akademi. Kuş, E. (2003). Nicel-nitel araştırma teknikleri. Ankara: Anı Yayıncılık. MEB, (2009). İlköğretim 1, 2 ve 3. sınıflar hayat bilgisi dersi öğretim programı ve kılavuzu. http://ttkb.meb.gov.tr/program2.aspx?islem=1&kno=30 adresinden 25.10.2015 tarihinde alınmıştır. MEB, (2015). İlkokul hayat bilgisi dersi 1, 2 ve 3. sınıflar öğretim programı. http:// ttkb.meb.gov.tr/program2.aspx?islem=1&kno=244 adresinden 25.10.2015 tarihinde alınmıştır. MEB, (2017). İlkokul hayat bilgisi dersi 1, 2 ve 3. sınıflar öğretim programı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=144 adresinden 25.10.2017 tarihinde alınmıştır. Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. California: SAGE Publications. Özçetin, A. (2000). 1998 İlköğretim hayat bilgisi 3. sınıf programının öğretmen görüşleri açısından değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, On Sekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale. Öztürk, T. (2015). Öğrencilerin hayat bilgisi dersi öğretim programındaki temel becerileri kazanmalarına yönelik öğretmen görüşleri. Eğitim ve Bilim, 40(181), 1-22. DOI: 10.15390/EB.2015.4363 Sağlam, H. İ. (2015). Toplum, birey ve doğaya bütüncül bakış: Hayat bilgisi. İçinde; Gültekin, M. (Ed.). Hayat bilgisi öğretimi (s. 1-14), Ankara: Nobel Yayıncılık. Sönmez, V. (1997). Hayat bilgisi öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık. Sönmez, V. (2010). Hayat bilgisi öğretimi ve öğretmen kılavuzu (6. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık. Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2015). Örnekleriyle eğitimde program değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık. Şahin, M. (2009). Cumhuriyetin kurulusundan günümüze Türkiye’de hayat bilgisi dersi programlarının gelişimi (Evolution of the social studies curriculum from republic to present). The Journal of International Social Research, 2(8). Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2015). Örnekleriyle eğitimde program değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık. Tay, B. (2017). 2005 Sosyal bilgiler dersi öğretim programı ile 2017 sosyal bilgiler dersi taslak öğretim programının karşılaştırması, International Journal of Eurasia Social Sciences, 8(27), 461-487. Tay, B. ve Baş, M. (2015). 2009 ve 2015 Yılı Hayat Bilgisi Dersi Öğretim Programlarının Karşılaştırılması. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 341-374. Tay, B. ve Yıldırım, K. (2009). Sosyal bilgiler dersinde kazandırılması amaçlanan değerlere ilişkin veli görüşleri. Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9(3), 1499–1542. Tay, B. ve Yıldırım, K. (2013). Bilgisayar destekli öğretimin hayat bilgisi öğretimi dersinde başarıya etkisi ve yönteme ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (12) 84-110. Tay, B., Durmaz, F. Z., ve Şanal, M. (2013). Sosyal bilgiler dersi kapsamında öğrencilerin değer ve değerler eğitimine ilişkin görüşleri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(1). Uzunkol, E. (2014). Hayat bilgisi öğretiminde uygulanan değerler eğitimi programının öğrencilerin özsaygı düzeyleri, sosyal problem çözme becerileri ve empati düzeylerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü. Ankara. Ünal, M. (2010). The relationship between meta-cognitive learning strategies and academic success of university students (Ahi Evran University Sample). International Online Journal of Educational Sciences, 2 (3), 840-864. Ünal, M. (2015). An investigation on revealing the learning modalities of undergraduate students. Educational Research and Reviews. 10(15), 2076-2083. Yaşaroğlu, C. (2013). Hayat bilgisi dersi kazanımlarının değerler eğitimi açısından incelenmesi. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8 (7). 849-858. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. Yıldırım, N. ve Turan, S. (2015). Sınıf öğretmenlerinin hayat bilgisi dersi öğretim programındaki değerlerin kazandırılma sürecine yönelik görüşleri. Eğitimde kuram ve uygulama, 11(2), 420-437. |